Στην ψυχοθεραπεία, συνήθως τα άτομα που απευθύνονται για βοήθεια, βιώνουν δυσκολία για να διαχειριστούν διάφορα ζητήματα στην καθημερινότητά τους.

   Είναι συχνές οι αναφορές ατόμων που δηλώνουν ότι δεν είναι ή δεν νοιώθουν καλά, χωρίς όμως να μπορούν να προσδιορίσουν ακριβώς τι τους συμβαίνει.  Πολύ συχνά  μπορεί να ακούγεται η φράση:
Δεν είμαι καλά, αλλά δεν ξέρω τι έχω.

   Πιθανόν να γίνεται μια περιγραφή με βάση κάποιο σωματικό σύμπτωμα όπως π.χ. ότι έχουν ένα βάρος στο στήθος ή ότι νοιώθουν το κεφάλι τους να μουδιάζει, τα γόνατά τους να κόβονται, αλλά υπάρχει μεγάλη δυσκολία να αντιληφθούν τον φόβο τους, το άγχος τους ή την στεναχώρια τους . Με άλλα λόγια παρατηρείται μεγάλη δυσκολία να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματά τους, και φυσικά να τα διαχειριστούν.

   Τα συναισθήματα είναι συνυφασμένα με την ανθρώπινη ύπαρξη, με την ίδια την ζωή και είναι η κινητήριος δύναμη για να μπορούν οι άνθρωποι να σχετιστούν, να εκφραστούν, να δημιουργήσουν, να εργαστούν και να συνεργαστούν, είναι δηλαδή η βασική προϋπόθεση για τα πάντα. Χωρίς την επαφή με τα συναισθήματα, αδυνατεί ο άνθρωπος να βιώσει νόημα στην ύπαρξή του.

   Η δυσκολία στην διαχείριση των συναισθημάτων μπορεί να εμφανιστεί μέσα από διάφορες συνθήκες κι αφορμές. Οι σχέσεις με το άλλο φύλο ή με την οικογένεια, τα ψυχοσωματικά συμπτώματα, η απώλεια, η υπαρξιακή μοναξιά, η κοινωνική απομόνωση είναι μερικά ζητήματα που μπορεί να φέρουν ένα άτομο σε εσωτερικές συγκρούσεις, υπερβολικό φόβο και άγχος, αίσθηση απελπισίας κλπ.  

   Ένα προβληματισμένο άτομο που βρίσκεται σε  σύγκρουση ή σε κρίση, αναζητά και περιμένει βοήθεια μέσω μιας διαδικασία όπου ο θεραπευτής, κυρίως μέσα από την σχέση, το γνήσιο ενδιαφέρον, τις γνώσεις, τις συγκεκριμένες τεχνικές και την εμπειρία, έχει την πρόθεση να συμβάλει  για τη αλλαγή προς την λειτουργικότητα αυτού του ατόμου και την πραγματική ενηλικίωση. Και ο κυριότερος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό, είναι το άτομο αρχικά να αντιληφθεί  τα συναισθήματα του, και στην συνέχεια να αντέξει να τα βιώσει, έτσι ώστε να αποκτήσει ως ύπαρξη, νόημα, ουσία και υπόσταση.

Πλεονεκτήματα της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας

   Στην συνθετική ψυχοθεραπεία, ο θεραπευτής λαμβάνοντας υπόψη του τις διάφορες παραμέτρους όπως την δομή του χαρακτήρα, το είδος του προβλήματος και τις ατομικές ανάγκες του εκάστοτε θεραπευόμενου, καλείται να συνθέσει στοιχεία και τεχνικές από διαφορετικές προσεγγίσεις  όπως την ψυχοδυναμική, προσωποκεντρική, Gestalt,συστημική ή και άλλες με σκοπό την θεραπεία και στα τέσσερα επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης: Σκέψεις, Συναισθήματα, Σώμα και Συμπεριφορά. 

   Η σύνθεση των διαφορετικών  προσεγγίσεων της ψυχοθεραπείας είναι απαραίτητη, διότι  οι  διάφορες σχολές και θεωρίες όχι μόνο δεν είναι αντικρουόμενες μεταξύ τους  αλλά είναι αλληλοσυμπληρωματικές, κυρίως αν κάποιες επί μέρους πλευρές αυτών των θεωριών ενσωματωθούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο¹.   Επί πλέον, οι διάφορες προσεγγίσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν πολύ παραγωγικά σε διαφορετικά στάδια της θεραπείας -   αλλαγής².  Επίσης, οι διαφορετικές θεραπείες μπορεί να αλληλεπιδράσουν με στόχο να μεγιστοποιηθούν τα πλεονεκτήματά τους και να ελαχιστοποιηθούν οι περιορισμοί τους³ .

             

Βιβλιογραφία

 

1. Andrews(1989), Beitman et al.(1989), Fensterheim (1983), Gaston (1995), Goldfried et al.(1992), Goldfried & Newman (1992), Lazarus (1992), Messer (1992), Neimeyer (1993), Norcross & Newman (1992), Prochaska & DiClemente (1992a), Rhoads (1984), Salzman (1984), Wachtel (1987), Yates (1983). 
2. Beitman (1987), Garfield (1980), Howard et al. (1993), McConnaughy et al.(1989), Prochaska & DiClemente (1992b). 
3. (Hawkins & Nestoros, 1997, Nestoros, 1997a, Prochaska & DiClemente, 1984, 1992a, Shapiro et al., 1992, Stiles et al, 1992).  

Εκτύπωση