Ακινητοποίηση
Ως ακινητοποίηση ορίζεται μια κατάσταση κατά την οποία ένα άτομο αποσύρεται, δηλαδή απέχει συναισθηματικά ή και πρακτικά από κάποιες ή από όλες τις δραστηριότητες της ζωής του, με αποτέλεσμα να απομονώνεται και να απέχει από την ίδια την ζωή.
Ακινητοποιούμαι όταν:
- Δεν μπορώ να μιλήσω τρυφερά και να εκφράσω τα συναισθήματά μου στον σύντροφό μου, ή στα πολύ σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μου, έστω και αν το επιθυμώ.
- Δεν μπορώ να ασχοληθώ κάτι που με ενδιαφέρει.
- Δεν μπορώ να είμαι δημιουργικός και παραγωγικός.
- Δεν κάνω έρωτα ενώ θα το ήθελα.
- Κάθομαι όλη τη μέρα και σκέφτομαι.
- Δεν ασχολούμαι με τον αθλητισμό ή με άλλες ευχάριστες δραστηριότητες, εξ’ αιτίας κάποιων συναισθημάτων βαρεμάρας.
- Δεν μπορώ να πλησιάσω κάποιο πρόσωπο που θα επιθυμούσα να γνωρίσω.
- Αποφεύγω να έρθω πιο κοντά με τους ανθρώπους και να είμαι κοινωνικός.
- Δεν μπορώ να κοιμηθώ επειδή κάτι με απασχολεί.
- Ο θυμός μου με εμποδίζει από το να σκέφτομαι λογικά.
- Είμαι επιθετικός με τους ανθρώπους που αγαπώ.
- Βρίσκω διάφορες αφορμές για να μην δημιουργώ πολύ στενές σχέσεις με τους πολύ σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου.
- Δημιουργώ διάφορα εμπόδια, για να μην επιτύχω σε κάποιο τομέα.
- Αρρωσταίνω όταν πρόκειται να πάρω κάποιες αποφάσεις.
- Τρώω πολύ περισσότερο ή πολύ λιγότερο από ότι συνήθως.
- Παραμελώ γενικά τον εαυτό μου και τους κανόνες υγιεινής.
- Δεν ενδιαφέρομαι για την υγεία μου.
- Κάνω αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό μου και για τους γύρω μου.
- Έχω άγχος και ψυχοσωματικά προβλήματα.
Η ακινητοποίηση, οφείλεται στις ενοχές για το παρελθόν και στον φόβο για το μέλλον και είναι στην ουσία ένας αμυντικός μηχανισμός, ένας τρόπος δηλαδή να αντιμετωπίσει ή καλύτερα να μην αντιμετωπίσει κάποιος, κάτι που βιώνεται ως πολύ οδυνηρό. Μερικά συναισθήματα όπως ο πόνος, η θλίψη, η απόρριψη και η στεναχώρια, διαχειρίζονται δύσκολα και βιώνονται ως τραυματικά, με αποτέλεσμα το άτομο να επιλέξει να αποσυρθεί συνειδητά ή ασυνείδητα, για να μην τα αντιμετωπίσει. Αυτό βέβαια έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση και τον αποκλεισμό από το περιβάλλον του. Όταν κάποιο άτομο δεν είναι ούτε πομπός ούτε δέκτης των ζωτικών ερεθισμάτων, τότε επί της ουσίας αποσύρεται από την ζωή.
Η ψυχοθεραπεία, βοηθάει ένα ακινητοποιημένο άτομο, να έρθει αρχικά σε επαφή με τους λόγους της απόσυρσής του και να βιώσει σταδιακά τα συναισθήματα που αμυντικά αποφεύγει. Μέσα από αυτή την διαδικασία, το άτομο αντιλαμβάνεται την ικανότητα που έχει να διαχειριστεί συναισθήματα και καταστάσεις που τις ένοιωθε ανυπέρβλητες και δύσκολες και τελικά δυναμώνει κι απελευθερώνεται μαθαίνοντας να σχετίζεται ουσιαστικά με τον εαυτό του και με το περιβάλλον του.
